wojna klas
wojna mas
nie moją już wojną

może dziś
może jutro
może nigdy

widać ślady
widać krew
nadchodzi grabarz słów

zagryzają się o rolę
czy być i nie mieć
czy mieć i nie być

światło rzuca cień
światłocień echem
pustka w oczach

się ma
nigdy na wspak
do mnie

najpierw uwiera
potem doskwiera
na końcu umiera

wszyscy jesteśmy tacy
sracy owacy nijacy
bez pardonu

długo ty
potem nic
potem znowu ty

nie ten czas
nie to miejsce
nie ci ludzie

tak blisko mnie
że aż strach
że na wyciągnięcie ręki

foch z dupy
po latach
nie trzyma się kupy

przez jeden dzień
jak co rok
trwa Nowy Rok

przenika mnie
na wskroś
jakaś cholera–"coś"

ani w tę
ani we w tę
ani nigdzie

to wszystko
na nic
na próżno

do później...
do kiedyś...
do nigdy...

takie "ja"
jaki obłęd
jaki geniusz

jest chaos
jest niebyt
w "tu i teraz"

wprost
"Z"
qui pro quo

w przepaść
z wami
ze wszystkim

od punktu wejścia
do punktu wyjścia
jest nic

ranię
trafiam w sedno
wszak jak inaczej

intelektualnie koleiny
bo
krzyk zatacza koła

jednym słowem
"komplikuję"
samo przychodzi

w wierszach
i okłamuję
i odkłamuję

o mnie
do poczytania
nie do mówienia

między słowami
między wersami
"ja" na marginesach

nie proszę
nie daję
toteż nie grzeszę

to więcej niż zarys
to całości mnie
ze szczegółami

język — prowokuję
ślina — opluwam
żółć — wylewam na chodnik

wyłączam się
wychodzę ze skóry
zapadam w głuszę

są ludzie
są przepaście
pomiędzy "ja"

jest "ja"
ani we śnie
ani na jawie

mam siebie
gdzie Ojcze Nasz
którego nie ma

nie jestem
który jestem
i "coś" tam jeszcze

jest takie zdanie
że gówno w przeręblu
mieni się jak złoto

i co więcej...
ta niepraworządność
bez autocenzury

definiuję się
i dekadentem-introwertykiem
i kosmopolitą-nonkonformistą

po słowie
już płonie
na panewce

zatem nienawiść
niech już umiera
zatruwa tylko życie

cztery żywioły
jak oręż na wojnę
trzymam za pazuchą

od urodzenia
bije mi z twarzy
tylko samotność

umiera się zawsze
od słowa do słowa
krok po kroku

po trzykroć
nie wyrzekam się
fiksum-dyrdum

COVID-19
i oto rodzi się napięcie
pomimo że nic się nie święci

i kończy się
i zaczyna się
wszystko na "nie"

toczka w toczkę
jota w jotę
o moja ty zgryzoto

w każdym razie
nie tracę czasu na bzdury
wolę się nudzić

kim jest ten w lustrze
na próżno szukam odpowiedzi
co już mnie mierzi

w jednej chwili
mija sto lat
wcale się dłuży

ja... ja... ja...
i ty...
i... jaka to różnica?

na zawołanie
et cetera
śmierć i pożoga

tak(o)rzekam
ile wcześniej śmiechu
tyle później płaczu

jak cię mogę
a i tak
źle z oczu patrzy

"ja-ktoś"
i granicą do przekroczenia
i przekroczeniem granicy

co parę chwil
co parę zdań
że co?

nawet ślepiec dostrzega
że wokół buta
że wzmaga się bezhołowie

nie wiem
nie muszę rozumieć
co mam na myśli

S.tękanie
O.bywatelu
S.ię jęci

coś na żarty
ktoś na serio
już tylko cieniem

niejako
zewsząd
jakaś masakra

czytaj mnie
między wersami
to mowa niezawiści

ad hoc
atoli
proszę ja was

w ogóle
na ogół
w okólnikach

dlaczego by nie
tak
na pohybel

przeciwko mnie
z mowy przemyślenie
z myśli przemówienie

snuję opowieść
czymże to zło
niech każdy patrzy

najpierw powoli
później coraz szybciej
na końcu poza skalą

bez końca snu
bez początku jawy
w niedoczasie

bo myśli zbyt dużo
bo mówi zbyt mało
bo skrzypi podłoga

fora ze dwora
na olaboga
w pizdu

w ułamku sekundy
w mgnieniu oka
jestem nie do wypowiedzenia

przychodzę znikąd
idę donikąd
jestem poniekąd

tu gdzie wczoraj
tam gdzie jutro
nie ma końca

każdy coś bredzi
trzy po trzy
w wyniku pomieszania pojęć

siła w duchu
moc w sercu
słabość w umyśle

to w czasie
to w niedoczasie
różnie z to bywa

zaczynam powtarzać
się... się... się...
się... się... się...

wychodzę naprzeciw
ni stąd
ni zowąd

w przepaść nieba
w jeszcze koniec
w dalej ty i ja

celuję słowem
trafiam w ciebie
tak mówię do ciebie

w wierszu
wzywa mnie koniec
szukaj mnie nigdzie

brud na twarzy
brud pod skórą
w bród od Boga

a w życiu
co znaczy ”nigdy”
ktoś goni coś krzykiem

a kto to a co to
czy to głupiec
ten człowiek

od punktu A
do punktu B
wychodzę ze skóry

widzi mi się
jak zwykle
nic na poważnie

że mówię
sztuki w tym nie ma
idei nie dostrzegam

reasumując:
filozofia nie daje odpowiedzi
filozofia pomnaża pytania